Jesteś całkiem załamana, chłopak z tobą zerwał, straciłaś przyjaciół a wszystko dlatego, że przeprowadziłaś się do Londynu, bo twój tata znalazł tu pracę i chciał być blisko Ciebie i twojej mamy. Siedzisz w parku na ławce i w jednej chwili już nie wytrzymujesz, łzy same spływają Ci po policzkach, całą twarz zakrywasz rękoma dalej szlochając. Podnosisz na chwilę głowę żeby zobaczyć czy nikt na Ciebie dziwnie nie patrzy i zauważasz że nie daleko na ławce siedzi pięciu chłopaków. Po chwili przyglądasz się dokładniej i orientujesz się, że to chłopaki z "One direction" humor Ci się nie co poprawia ale nie masz zamiaru nic robić bo wyglądasz tragicznie, znów przypominasz sobie o chłopaku i o bliskich ci osobach których zostawiłaś za granicą. Po raz kolejny zakrywasz twarz i od nowa płaczesz. Po chwili słyszysz męski głos.
-Domyślam się że to coś poważnego , ale nie płacz na pewno wszystko dojdzie do ładu a łzy nic ci nie dadzą, wszystko będzie dobrze.-Mówi chłopak.
Ty nie zwracasz uwagi na osobę która do Ciebie mówi tylko jeszcze bardziej pogrążasz się w płacz. Chłopak kuca przy tobie i podnosi dłonią twoją twarz, patrzy wprost na Ciebie a ty podnosisz oczy na jego osobę i aż Ci serce przyśpiesza bo okazuje się że to Harry.
-Przysięgam , że nigdy nie widziałem tak pięknej dziewczyny jak ty. - Uśmiecha się do Ciebie, ciągle przybliżając twarz aż w końcu wasze usta się dotykają a on Cię delikatnie całuje.
